نقد و بررسی فیلم “هنرمند فاجعه(The Disaster Artist) “

“هنرمند فاجعه” را می​توان غزلی نامفهوم و باسلیقه‌ی ضعیف در نظر گرفت که به شکل جالبی نامش توصیف​کننده​اش شده است. بازهم با داستان تکراری رویاهای هالیوودی شکست خورده روبرو هستیم، داستانی از دید گرگ سسترو (با بازی دیو فرانکو)، بازیگری با همت که خود را مقابل یکی از سختترین مراحل زندگی​اش می​بیند، آن​هم درست زمانی که با تامی ویزو (با بازی جیمز فرانکو، برادر دیو) آشنا می​شود. آقای ویزوی واقعی قرار بود مدت​ها قبل به یک ناشر و فیلم​ساز بزرگ تبدیل شود؛ اما در سال ۲۰۰۳، هنگامی که اولین فیلمش با نام “اتاق” پخش شد و بدترین فیلم تاریخ از سوی منتقدین نام گرفت، از جامعه فاصله گرفت و مخفی شد. ده سال بعد در سال ۲۰۱۳ نوبت آقای سسترو شد تا کتابی در رابطه با زندگی​اش چاپ کند. بر اساس همان کتاب که آقای سسترو با تام بیسل نوشتند، “هنرمند فاجعه” به ساخته شدن یک دوستی و فیلم احمقانه و بی​منطقی که پس آن از ساخته می​شود، می​پردازد.

گرگ، تامی را در یک کلاس بازیگری ملاقات می​کند، در حالی که هردویشان به شدت در آن افتضاح هستند. گرگ، فردی دور از رقابت به نظر می​رسد و به آرامی مشغول تمرین کردن صحنه​ای از “صبر برای گدوت” است، یکی از صحنه​های طنز و خنده​دار فیلم (در این صحنه ولادیمیر بر گدوت فریاد می​زند:” بیا تا فرصتش هست کاری بکنیم!”، همانطوری که خیلی زود تامی از گرگ این را می​خواهد). تامی البته توجه آن کلاس حوصله​سربر و خسته​کننده، که بیشتر آن​هم تقصیر گرگ است، را به خود جلب می​کند، آن​هم به متفاوت​ترین شکل ممکن و به سبک استنلی کوآسکی (نام شخصیت یک نمایشنامه از تنسه ویلیامز)، و درست مانند افراد جن​زده.

بخوانید: نقد و بررسی فیلم “من، تانیا”

دوستی​ای عجیب آغاز می​شود، و خیلی زود گرگ و تامی مشغول رانندگی از سن​فرانسیسکو به لوس​آنجلس هستند، جایی که بخش زیادی از داستان در آنجا دنبال می​شود. آپارتمان تامی جایی است که این دو مرد بارها تلاش می​کنند تا وارد صنعت سرگرمی شوند؛ پس از مدت​ها شکست و دوباره امتحان کردن، گرگ موفق می​شود تا با یک آزانس استعدادیابی قرارداد امضا کند. امید کم​کم محو می​شود و در کنار آن روشنایی و لبخند هم همینطور. تامی به تلاش در جهت نشان دادن بی​استعدادی محض​اش ادامه می​دهد؛ گرگ عاشق یک آرایشگر به نام امبر (با بازی الیسون بری، همسر دیو فرانکو) می​شود و در نهایت، تامی که از گرگ الهام گرفته است و جیب​های عجیبی دارد که انگار قرار نیست هیچوثت خالی بشوند، تصمیم می​گیرد تا خودش یک فیلم بسازد و در آن بازی کند، البته با گرگ به عنوان بازیگر مکمل. رویایی که در نهایت به یک توهم مارپیچوار تبدیل می​شود.

جیمز فرانکو که کارگردانی “هنرمند فاجعه” را نیز برعهده دارد، مانند یک ستاره در طول فیلم می​درخشد، ستاره​ای که خبر ندارد موشک خاصی هوا نکرده است. چهره​اش به شکل دراماتیکی توسط موهای سیاه​اش پوشانده شده و که البته شاید کمی مصنوعی به نظر بیاید اما او را به خوبی به نقشش پیوند داده است و البته بخش قابل توجهی از آن به خاطر لهجه زیبای جیمز است که به خوبی صدای معماگونه و بدون ریتم آقای ویزو را منعکس می​کند. در هر صورت، بازیگری فرانکوی بزرگتر، نقطه عطفی بر این فیلم است؛ بازی​ای شاید توام با شیطنت، خصوصا هنگامی که تامی شخصیتی تاریک پیدا می​کند. فرانکوی بزرگتر با نقشش شوخی​ای ندارد، حداقل در اکثر مواقع، به جای آن سعی می​کند کمی خلاقیت قاطی​اش کند، به نوعی که تامی را می​توان شخصیتی خود ساخته در نظر گرفت.

ساختن “اتاق” به “هنرمند فاجعه” هدف و البته طنز می​دهد. اغلب فیلم​سازان دوست دارند راجع به یک فیلم خاص، فیلم بسازند و این موضوع شامل فرانکوی بزرگتر نیز می​شود. او قبلا این موضوع را با “درون. میله چرمی” تجربه کرده است. اثری مشترک با ترویس متیو پیرامون ساخته شدن فیلم ” گشت‌زنی”. فرانکو بزرگتر، “اتاق” را باری دیگر می​سازد و پشت صحنه آنرا توام با کمی شرارت به تصویر می​کشد؛ انرژی فراوان، کادر و بازیگران بسیار خوب از جمله جکی ویور و سث روگن، همگی این اثر را مطابق نقشه او پیش می​برند.

“هنرمند فاجعه توسط اسکات نوستادر ومایکل. اچ وبر نوشته شده است، اثری که کمی بیشتر از سایر آثار فرانکوی بزرگتر اهداف تبلیغاتی دارد. فیلم طنز خوبی دارد که البته گاهی می​تواند مخاطب را خسته کند. در “اتاق” آقای ویزو کمی تهدیدآمیز به نظر می​رسد که البته خودش مایه طنز فیلم است؛ موضوعی که فیلمی که قابل تماشا نیست را تماشایی می​کند. بازیگری فرانکوی بزرگتر مخاطب را خیره می​کند، خصوصا ویزگی​های ظاهری​اش؛ از طرفی کمد لباسش نیز، تعهد او به دهه ۸۰ میلادی را نشان می​دهد که دیگر منسوخ شده است، و البته به همراه کمی تا مقداری هم ظاهر جک اسپارو (شخصیت اصلی “دزدان دریایی کارائیب”) گونه.

اگر آقای ویزو را فردی عجیب​و​غریب بدانیم، در این فیلم او ثابت می​کند علاوه بر آن اصلا جذاب هم نیست. سازندگان فیلم تلاش می​کنند او را پیچیده نشان دهند، خصوصا با اضافه کردن لایه​های شخصیتی متعدد که هیچگاه آنطور که باید به آنها پرداخته نمی​شود. در یکی از قسمت​های اولیه فیلم، گرگ و تامی به محل مرگ جیمز دین می​روند؛ خانه​به​دوشی که زمانی یکی از بهترین صحنه​های “اتاق” را رقم زد. بدین گونه او الهام بخش گرگ و تامی می​شود برای بیان داستان یک موفقیت. داستانی که البته نقل کردنش کمی سخت است و اثری از هنر دین در آن یافت نمی​شود و شاید همین موضوع به شکست آنها تبدیل شده و “هنرمند فاجعه” را عمیق و عمیق​تر می​کند.

آقای ویزو مرد بسیار پرکار و مشغولی است و اینطور که گفته می​شود تنها ۱۵ دقیقه برای این فیلم وقت گذاشته است که خب از آن به بهترین شکل بهره برده​اند. سایت “اتاق” او لیستی از محل​هایی که می​توانید این فیلم را ببینید دارد که البته بعضی مواقع خود او نیز آنجاست. به سبک دیزنی، وبسایت او محصولاتی مانند تیشرت و ژاکت و کیف که نام او برروی آنها چاپ شده است به فروش می​رساند. موضوعی که هم طنز است هم به نوعی غم​انگیز و البته “اتاق” در آن خلاصه می​شود، یکی از آن جذابیت​های فرقه​ای که آنقدر افتضاح است که شما را در گیجی فرو می​برد که باید بخندید یا خیر.

بخوانید:‌ فیلم لیدی برد بیشترین امتیاز ممکن را دریافت کرد !