سیمپسون ها ابتدا در برنامه “تریسی اولمن” به عنوان یک کارتون کوتاه به نمایش درآمدند و از آن به بعد، به یکی از بهترین مؤسسات کامیک دنیا تبدیل شده‌اند. در ادامه ۵۰ حقیقت از دنیای سیمپسون ها را می‌خوانید که تاکنون از آن‌ها بی‌خبر بودید.
۱– در صحنه شروع هر قسمت، با عبور “مگی” از روی صندوق خرید قیمت ۸۴۷.۶۳ دلار برای او تعیین می‌شود. این قیمت در سال ۱۹۸۹، هزینه تخمین‌زده شده برای بزرگ کردن یک کودک برای یک ماه بود.
۲– اگرچه که در سال ۲۰۰۹ و با شروع فصل بیستم، قیمت او تغییر کرد. کالاها برابر ۲۴۳.۲۶ دلار می‌شود که با اضافه شدن مگی به ۴۸۶.۵۲ (دو برابر) می‌رسد.
۳– هر بار که بارت برای سر به سر گذاشتن به “میخانه مو” زنگ می‌زند، شماره ۸۴۳۷۷–۷۶۴ را شماره‌گیری می‌کند (که یک رقم از شماره تلفن‌های معمول آمریکایی بیشتر دارد). با تبدیل این ارقام به حروف به کلمه “اسمیترز” (SMITHERS) می‌رسیم !
۳– تاکنون از خود پرسیده‌اید که چرا شخصیت‌های سریال محبوب سیمپسون ها زرد رنگ هستند؟ “مت گرونینگ“، خالق سریال، در مصاحبه با بی‌بی‌سی گفته است:” یکی از انیماتور ها ایده زرد بودن سیمپسون ها را ارائه کرد و من بلافاصله تصمیم گرفتم آن‌ها را زرد رنگ نشان دهم. وقتی شما در میان شبکه‌های تلویزیونی می‌چرخید، با دیدن رنگ زرد متوجه می‌شوید که زمان تماشای سیمپسون ها فرا رسیده است!”
۵– اگر یکی از قسمت‌های سیمپسون ها را با دوبله فرانسوی تماشا کنید، امضای هومر، D’oh به T’oh تبدیل شده است !
۶– اگرچه دوبله اسپانیایی آن به Ouch ترجمه شده است.
۷– در قسمت‌های عربی سیمپسون ها ، هومر بجای آبجو، نوشابه می‌نوشد و بجای هات داگ، سوسیس گوشت مصری می‌خورد (بخاطر سازگاری با قوانین اسلامی).
۸– در حالی که شخصیت‌های سریال سیمپسون ها همه یک انگشت کمتر از دست یک انسان واقعی دارند، تنها یک شخصیت است که پنج انگشت دارد: خدا !
۹– اگر قسمت “لیزای گیاه‌خوار” (Lisa The Vegetarian) را تماشا کرده و موسیقی انتهای آن را گوش کنید، “پاول مک‌کارتنی” آهنگ Maybe I’m Amazed را می‌خواند اما این نسخه از آهنگ اندکی متفاوت است؛ در پس‌زمینه آن صدای “ماکا” در حال خواندن دستور پخت سوپ عدس به صورت معکوس شنیده می‌شود. در انتها نیز می‌گوید:” اوه راستی من زنده‌ام“.
۱۰– نام واقعی شخصیت کامیک فروش سیمپسون ها “جف آلبرستون” است و نام بازیگر زنبور “بامبیلی” هم پدرو است (حداقل این را حدس می‌زنیم، در یکی از قسمت‌ها او لباسی پوشیده است که نام پدرو روی آن نوشته شده است.)
۱۱– ساخت هر قسمت از این سریال حدود ۶ تا ۸ ماه طول می‌کشد !
۱۲– لیزا تولد ۸ سالگی‌اش را در دو قسمت مختلف جشن گرفته است.
۱۳– تابحال فکر کرده‌اید که صدای مک زدن پستانک مگی توسط چه کسی (یا چه چیزی!) ساخته شده است؟ این صدا، صدای سازنده سیمپسون ها ، مت گرونینگ، است.
۱۴– جورج بوش، رئیس جمهور اسبق آمریکا، در یکی از صحبت‌هایش سریال سیمپسون ها را مقصر مشکلات خانوادگی دانست و از مردم خواست تا کمتر شبیه خانواده سیمپسون بوده و بیشتر شبیه به “والتون ها” باشند.
۱۵– باربارا بوش نیز در رابطه با سیمپسون ها گفته است:”این سریال احمقانه‌ترین چیزی است که تاکنون تماشا کرده‌ام“. البته شخصیت‌های داستان نیز این حرف او را بی‌جواب نگذاشتند.
۱۶– در سال ۲۰۰۱، کلمه d’oh به طور رسمی به دیکشنری انگلیسی آکسفورد اضافه شد (گرچه به صورت doh نوشته شد که ظاهراً این درخواست خود گرونینگ بوده است.). این کلمه بدین ترتیب معنا شده است:”اظهار ناامیدی پس از فهمیدن اینکه اوضاع آنطور که برنامه‌ریزی شده بود پیش نرفته است یا اینکه کسی حرفی احمقانه زده یا کار احمقانه‌ای انجام داده است.”
۱۷– اما کلمه d’oh واقعاً از کجا آمده است؟ صداگذار هومر، “دن کاستلانتا“، در مصاحبه با هالیوود ریپوتر اعلام کرد که در در فیلم‌نامه نوشته شده بود:” غرغر ناشی از ناراحتی“. او این صدا را از صدای مشابه “جیمی فاینالیسون” (Doooh) در فیلم‌های “لاورل و هاردی” تقلید کرده است.
۱۸– در حالی که مقدمه سیمپسون ها به یک دستورالعمل ثابت پایبند است (سوپرمارکت، اسکیت بورد، مبل)، اما آن‌ها تنها در یکی از قسمت‌ها این عادت را کنار گذاشتند و یکی از کاور های “کشا“، خوانننده آمریکایی، را به نمایش گذاشتند. کشا نیز در پاسخ در توییتر گفت:”ووووووو!!”
۱۹– تا سال ۱۹۹۸، ۶ شخصیت اصلی داستان به ازای هر قسمت، ۳۰/۰۰۰ دلار دریافت می‌کردند. از آن زمان تا سال ۲۰۰۴، این مبلغ به ۱۲۵/۰۰۰ دلار برای هر قسمت افزایش یافته بود. امروز، هر کدام مبلغ هنگفت ۴۰۰/۰۰۰ دلار برای هر قسمت را دریافت می‌کنند !
۲۰– در سال ۱۹۹۰، آهنگ “Do The Bartman” در صدر آهنگ‌های تکی بریتانیا قرار گرفت. این آهنگ توسط مایکل جکسون و “برایان لورن” نوشته و تولید شده و بازیگر زن صدای بارت، “نانسی کارترایت“، آن را خوانده است.
۲۱– نام بسیاری از شخصیت‌های این برنامه از نام خیابان‌های شهر محل تولد گرونینگ در پورتلند در ایالت اوریگان گرفته شده است.
۲۲– یکی از اجناسی که از سری سیمپسون ها به فروش می‌رسد، تی‌شرتی که روی آن نوشته شده بود “من بارت سیمپسون هستم، تو دیگه کی هستی؟” در مدرسه‌های عمومی آمریکا ممنوع شده بود.
۲۳– همانطور که می‌دانید مدیر مدرسته، “اسکینر“، در جنگ ویتنام حضور داشته است. جالب است که شماره زندانی او در ویتنام ۲۴۶۰۱ بود. این شماره در “تویین پیکس” به “هنک جنینگز” و در “بی‌نوایان” به “ژان والژان” داده شده است.
۲۴– جالب‌تر اینکه “باب“، همراه سابق “کراستی” در نمایش‌های او، دقیقاً همین شماره را در زندان دارد. این شماره در نامه‌های او به “سلما” دیده می‌شود (زمانی که مدت کوتاهی با هم ازدواج کرده بودند)
۲۵– نام واقعی باب، “رابرت آندردانک ترویلیگر” است.
بخوانید: نقد و بررسی سریال اوزارک: یک نتفلیکسی دیگر !
صفحه بعد
نظر شما چیست؟