واقعاً حیف است که “راسل بیز” (با بازی کریستین بیل) آدم کم‌حرفی است؛ زیرا او داستان جذاب و البته دردناکی برای گفتن دارد. در میان صحنه‌پردازی خسته و بی‌انرژی فیلم خارج از کوره که در ژانر هیجانی قرار گرفته است، این کارگر باآبرو و خوشنام اهل پیتزبورگ بخاطر رانندگی در حالت مستی به زندان فرستاده می‌شود، دوست دخترش او را ترک می‌کند، پدرش می‌میرد، کارگاه فلزکاری که در آن کار می‌کند در شرف تعطیل شدن قرار می‌گیرد و برادر جوانترش “رادنی” (با بازی “کیسی افلک“) پس از ۴ بار اعزام به جنگ عراق، با تغییرات کلی در ظاهر و باطن بازمی‌گردد !
رادنی پس از وارد شدن به دنیای زیرمینی بوکس با دست‌های خالی (بدون دستکش بوکس)، با یک فروشنده دیوانه‌ی مواد مخدر به نام “هارلن دی‌گروت” (با بازی “وودی هارلسون“) آشنا می‌شود و در منطقه‌ای بی‌قانون در کوه‌های “آپالاچیان” گم می‌شود. در اینجا وظیفه “راسل” است که در کوه‌ها به دنبال برادرش بگردد.
با نگاهی به بخش‌های حیاتی “خارج از کوره” می‌توان آن را به این صورت خلاصه کرد: فیلم در سبک خودش به خوبی جای می‌گیرد و داستان مرتب و تمیزی دارد. و در این میان نویسنده و کارگردان این اثر، “اسکات کوپر“، همانند فیلم قبلی‌اش، “دل دیوانه” (Crazy Heart)، که “جف بریجز” بخاطر بازی در نقش یک دائم الخمر روستایی برنده اسکار شد، در اینجا هم توانسته با اعتماد به بازی خوب بازیگرانش، شخصیت‌های جذابی بسازد که در نبود بازیگران مناسب، به عروسک های خیمه شب بازی شبیه می‌شدند.
بیل و افلک با بازی خود آتشی بپا میکنند که هارلسون نیز در کنار این آتش خودنمایی می‌کند و البته بازیگران مکملی همچون “فارست ویتکر“، “ویلم دِفو” و “سم شپرد” توانسته‌اند فضای کافی برای درخشش ستاره های فیلم ایجاد کنند.
کوپر با فیلمنامه‌ای قابل تصور و معمولی، تصویری از یک شهر غم‌آلود با فلز های زنگ‌زده و رویاهای غبار گرفته مردمان را نشان می‌دهد که دوران افول بعد از صنعتی شدن را سپری می‌کند. حتی نور روز هم در خارج از کوره همیشه غمگین بنظر می‌رسد.
نظر شما چیست؟